Ao comenzo da crise, produciuse un primeiro debate ideolóxico que se situaba en que atacar: só os síntomas (refundar o capitalismo) ou tamén as causas (modificar paradigmas no sistema económico). Dende o nacionalismo galego defendimos sempre, xa dende o inicio, o que Samir Amin chamaba facer un diagnóstico de causalidade para atender ao doente non só de xeito paliativo senón para eliminar as causas da enfermidade. Co paso do tempo e coa complicidade de determinados gobernos, institucións e alguns medios de comunicación foise derivando o debate sobre a crise. Reflotadas con cantidades inxentes de recursos públicos as grandes corporacións financieras tiñan que evitar que iso motivase cambios profundos na organización do sistema económico e financiero, no mercado e no control da política sobre os mesmos, e produciuse unha escalada para focalizar como causa da crise o déficit dos estados, o gasto social e a xestion pública.
Alfredo Suárez Canal no artigo É o neoliberalismo, estúpido!
