As receitas que pretenden poñer en marcha en Grecia centradas no aumento da fiscalidade indirecta (suba do IVE ate o 23% ou 25%, aumento dos impostos especiais -carburante, tabaco, alcohol- nun 10%), a conxelación ou a disciplina fiscal non son máis que un remendo da clásica trepia neoliberal. Tanto é así que o documento que o FMI remitiu ao goberno socialdemócrata, refire literalmente as medidas aplicadas en Arxentina por Cavallo con resultados de sobra contrastados. Porén, a resposta exemplar dos traballadores gregos, aglutinados arredor do Fronte Militante, facción sindical do PC, rachando coas directrices das burocracias sindicais afíns á socialdemocracia, abren camiños a esperanza. Outra vez máis é a correlación de forzas, aquela a que dedicou tanto estudo Poulantzas, no seu clásico "Clases sociais e capitalismo actual", será quen acabará por determinar o curso do proceso.
Mentres tanto a cabeza váiseme cara os eurobobos que fixeron de palmeiros do Tratado de Maastricht, do Constitucional ou do de Lisboa, os mesmos que defenderon con entusiasmo a perda de soberanía monetaria dos estados europeos, os mesmiños que fican coa boca aberta diante da balanza comercial alemana sen explicar que a mesma só é posíbel pola existencia da moeda única, eses que promoveron a liquidación de sectores enteiros da economía, os que agora se sorprenden coa degradación da débeda polas axencias de rating. Agora fálannos do "contaxio" de Grecia, pero a peste son eles.
Artigo de X.R. Ermida no Terra e Tempo
