A pesar da profundidade da crise e dos evidentes custos sociais, o capitalismo non se resinte. Máis aínda, como noutras ocasións, os poderes económicos sérvense dela, para transferirlle a factura da mesma as maiorías sociais, asentar o seu poder de clase e poñer as bases para "novas"formas de acumulación que permitan maximizar o beneficio.É a súa hexemonía ideolóxica, a que posibilita ao capital articular a actual correlación de forzas e a que impide construír alternativas críbeis ao sistema. Os campos de batalla no que nos movemos obríganos a desenmascarar a operación de diversión ideolóxica que acompaña a ofensiva en curso, unha operación destinada a eludir a natureza de clase das medidas adoptadas, presentándoas como inevitábeis. Como afirmaba Althusser imponse alterar a triloxía marxiana e situar no primeiro plano a loita ideolóxica.
X.R. Ermida, O capital non acouga
